#taboe op geslachts-teleurstelling
.
Dolblij ben je dat je een kindje verwacht! Dat je buik groeit en je eindelijk die babybuik gaat zien. Je fantaseert over een jongen of een meisje, je ziet het voor je. Een stoere jongen die door de regen plassen stampt en later gaat studeren, of een meisje in een schattig jurkje waar je als ze tiener is, een middagje mee gaat shoppen. En dan komt de 20 weken echo en hoor je het geslacht. Wat hoopte jij? Ben je teleurgesteld?
.
Toen ik van Daan zwanger was, was ik zwaar overtuigd dat het een meisje zou zijn. Ik noemde haar dan ook Saartje! Maar het was een jongen en ik moest toch echt even schakelen. Geen jurkjes, geen roze... Ik was best teleurgesteld. Zou ik ooit nog wel een meisje mogen krijgen? Of word dat ook een jongen? Ik was nog steeds super blij dat ik een kindje verwachtte hoor, maar een jongen? Het was natuurlijk 10 keer leuker dan ik dacht. Zo'n lekkere kroelkont, die om een kusje naar mama komt als hij z'n hoofd stoot, heerlijk! Toch was ik heel blij toen ik bij m'n volgende zwangerschap te horen kreeg, het is een meisje. Deze zwangerschap liep alleen anders dan verwacht en met 32 weken moesten we afscheid nemen van haar. Dus toen ik hoorde dat onze tweeling twee meisjes waren was ik ontzettend blij. Maar ook een beetje bang, het zijn weer meisjes, zou het wel goed gaan? Zijn jongens niet toch leuker? Moeilijk!
.
Het is zo logisch dat je om het geslacht teleurgesteld kan zijn, je hebt namelijk een beeld van de toekomst of je hebt iets meegemaakt waardoor je er anders tegenaan kijkt. Ja je bent nog steeds dolblij met je baby, maar je mag ook best verdrietig zijn dat het niet het geslacht is wat je hoopte! Het is oke, je bent nog steeds de allerbeste mama die er is.